Jednym z ważnych elementów programu projektu były warsztaty gimnastyki słowiańskiej. To nasze drugie podejście do tematu – rok temu skorzystaliśmy z 2-godzinnych warsztatów online, które wprowadziły nas nieco w te zagadnienia. Faktycznie – nieco, bo od pierwszej chwili zajęć w Karpaczu wiedzieliśmy, że nikt z nas nie opanuje w ciągu 3 dni dość skomplikowanych ćwiczeń. Ta forma ruchu jest trochę podobna do jogi, niektórzy nawet nazywają ją słowiańską jogą. Różnica polega na tym, że bazuje na naszym rodzimym gruncie, na pradawnych europejskich korzeniach, choć w swoich ruchach i w tym, nad czym pracujemy, jest do jogi podobna, choć bardziej kreatywna i „taneczna”. Potraktowaliśmy to jako nowe doświadczenie i pewną propozycję słowiańskiej formy aktywności fizycznej – niezbędnego elementu dobrego życia. Kilka jej elementów może być stosowanych przez mężczyzn, ale generalnie jest przeznaczona dla kobiet. W dawnych czasach była przekazywana z matki na córkę, z pokolenia na pokolenie. Nauka tych ćwiczeń była darem dla dziewczynki, która stawała się kobietą, pewnego rodzaju inicjacją. Miała za zadanie utrzymać damskie ciało w sile i zdrowiu potrzebnym na każdym etapie: młodości, kwiecie wieku i u schyłku życia, a także zwiększać kobiecy wdzięk oraz wzmagać intuicję. Możemy jednak potraktować tę formę jako ćwiczenia fizyczne, które wzmacniają mięśnie, uelastyczniają kręgosłup, łagodzą bóle pleców, otwierają biodra i miednicę, regulują pracę układu hormonalnego. Powiemy wprost – to nie jest „bułka z masłem”, lecz spora trudność, szczególnie na początku. Byliśmy zaskoczeni, że jest tak ciężko zrobić nawet najprostsze ćwiczenie. Mieliśmy problem z utrzymaniem równowagi i bólem w lędźwiowej części kręgosłupa. Zdalne nauczanie i praca przy komputerze nie wyszły nam na dobre. Okazało się, że nasze ciała są pospinane bardziej niż się zdawało, a próba rozciągnięcia mięśni ujawniła prawdziwy obraz sytuacji – tragiczny… Wiemy już, że systematyczne ćwiczenia pokonają ten stan, ale tylko niewiele z nas zadeklarowało chęć kontynuowania ich samodzielnie, po zakończeniu projektu. Dla niecierpliwych jest „furtka”:

wiczenia możemy dowolnie dostosowywać do swoich potrzeb, w zależności od dnia czy okresu w naszym życiu. Każda kobieta może również otrzymać zestaw indywidualny, który obejmuje po dwa ćwiczenia z każdego ze światów i jedno ćwiczenie główne, pod które dobiera się całą resztę. Może być ono z dowolnego świata. Taki zestaw przygotowała nam instruktorka Natalia Białowąs, która stała się w ciągu 3 dni jedną z nas – uczestniczką projektu.

Całość sekwencji to 27 ćwiczeń, które dzielą się na trzy grupy (światy) – w każdej jest 9 pozycji:

1. W Świecie Górnym (Pravia) ćwiczenia wykonujemy na stojąco. – Według wierzeń słowiańskich jest światem boskim. Odpowiada mu kolor biały, będący symbolem światła, czystości i życiowej energii Wszechświata. Praktykowanie ćwiczeń Świata Górnego wznosi nas na wyższy poziom wibracji, rozwija świadomość, daje poczucie wewnętrznego spokoju, pewności siebie, sprawczości – to przestrzeń idei i wartości.

2. Świat Średni (Javia) – to pozycje, które wykonujemy na kolanach. To świat ludzi, zwierząt, roślin. Przypisany jest mu kolor czerwony, jako kolor krwi, ognia, życia. Praktykowanie pozycji tego świata daje nam równowagę w życiu codziennym, pomaga rozwiązywać powszednie problemy i cieszyć się drobiazgami każdego dnia.

3. Świat Dolny (Navia) to świat naszych przodków i archetypów, w którym ćwiczenia wykonuje się w pozycji kolanowo-łokciowej. Zawiera w sobie to, co niepoznane i nieuświadomione – to poszukiwanie siły w sobie. Świat Navi związany jest z kolorem czarnym, siłą transformacji, z największą mocą kobiety.