Jednym z głównych celów projektu było poznawanie bogactwa kulturowej różnorodności – dostrzeżenie jej nie tylko w innych krajach, ale również w odmiennych regionach naszych państw. Trudno zrozumieć mówiącego gwarą Ślązaka, Kaszuba czy górala , tak jak w Ukrainie – hucuła lub krymskiego Tatara. Byliśmy w Zakopanem – stolicy regionu podhalańskiego, mogliśmy więc „na żywo” słuchać, patrzeć i poznawać wszystko to, co w centralnej Polsce i na Wołyniu nie jest tak widoczne na co dzień.  Podczas wspólnych warsztatów ze szkolnym zespołem ludowym „Skibowiańskie Zwyrtliki”, nie tylko próbowaliśmy, jak tańczy się „zbójnickiego”, ale też dowiedzieliśmy się, jak ważna jest tradycja wielopokoleniowa w góralskich rodzinach. Wspaniałym przeżyciem dla nas był udział w wydarzeniach 54 Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich. Byliśmy widzami inauguracyjnej parady wszystkich ludowych zespołów, które przybyły z różnych zakątków świata oraz festiwalowych występów (najbardziej podobały nam się zespoły z Meksyku, Włoch, Gruzji, Macedonii i Bułgarii). Była to wspaniała zabawa, a jednocześnie ogromna wartość poznawcza: bogactwo strojów, języków, instrumentów, muzyki – zupełnie odmiennej od znanych nam góralskich melodii, których słuchamy w Polsce. Ten kulturowy kontekst był nam potrzebny do rozumienia ważnych idei pogłębiania otwartości na odmienność: inny nie musi znaczyć „obcy”, a już na pewno nie „gorszy”. Kulturowa różnorodność powinna być źródłem poznania, zrozumienia i inspiracji, a nie odrzucenia i wrogości.